Nederland produceert jaarlijks ca. 1,5 Mton verse uien. Bij de verwerking van uien ontstaan grote volumes aan droge uienschillen (vellen van buitenste rokken), een agro-reststroom die oploopt tot 30 Kton per jaar. In de praktijk worden uienschillen laagwaardig benut, of betaalt de producent afvoerkosten. Uienschillen bevatten echter meerdere waardevolle componenten (o.a. pectine, eiwitten en quercetine).
Door middel van innovatieve bioraffinagetechnieken kunnen deze componenten worden ontsloten uit het onoplosbare en moeizaam te ontsluiten deel (vezelresidu) van deze reststroom. Dit dwarsboomt de valorisatie van deze componenten in hoogwaardige food- en chemieproducten. Omdat effectieve en bedrijfs-inpasbare procedés voor de bioraffinage van pectine in uienschillen momenteel ontbreken in het MKB projectconsortium, is de extractie en verwaarding van pectine uit deze grondstof problematisch.
Om toe te werken naar een praktijkoplossing in dit project, worden de mechanismen die de onoplosbaarheid (hydrofobe) eigenschappen in droge uienschillen veroorzaken in kaart gebracht op basis van bestaande kennis en kunde. Vervolgens worden conceptuele bioraffinage-procedés ontworpen en getoetst voor effectieve extractie van pectine uit het residu van droge uienschillen. In het consortium, dat de waardeketen van reststroomproductie t/m afzet levensmiddelencomponenten beslaat, wordt actief kennis en ervaringen gedeeld en geïntegreerd m.b.t. reststroom-verwaarding, plantcelwanden, bioraffinage, chemische technologie en food ingrediënten met als doel om de circulaire verwaarding van uienschillen aan te jagen.
