Veel partijen hebben een visie voor biobased bouwen, maar de overheid neemt deze visie vooralsnog niet over. Dat is wel nodig om serieus een rol van betekenis te gaan spelen, stelt Willem Böttger in een interview met Nieuwe Oogst. ‘Als agrarische sector wil je weten of er een markt gaat komen.’
Lees hieronder de bijdrage van Willem, en via de link nog meer interviews in Nieuwe Oogst over telen voor de bouw.
Waarom moeten boeren grondstoffen voor bouwmaterialen gaan verbouwen?
‘Het is niet zo dat ze volledig moeten overstappen. Dat kan in sommige gevallen, maar er zijn ook veel indirecte mogelijkheden waarbij je voor de voedselketen produceert maar restmaterialen kunt verwaarden. Doordat andere grondstoffen steeds duurder en schaarser worden, kan het voor boeren interessant zijn om een stap te zetten.’
Hoe groot is de potentie?
‘De EU-doelstelling is dat 25 procent van het gebruikte bouwmateriaal biobased is. Dat is behoorlijk, dus daar ligt een gigantische potentie. Het is een herontdekking van wat we voor de industriële revolutie deden. Alleen kunnen we materialen nu veel meer tweaken waardoor ze bestand zijn tegen vocht en brand. Elke boer kan daarin iets betekenen en dit is het moment voor ze om erin te stappen.’
Waarom komt de markt voor biobased materialen dan nog niet zo van de grond?
‘Er zijn veel partijen met visie, maar het ontbreekt bij de overheid aan een kader voor biobased bouwen voor de komende 40 jaar. Er is een visie nodig die beschrijft hoe de landbouwsector voor materialen kan zorgen. Het zou logisch zijn als er een verplicht gebruik van bijvoorbeeld 25 procent biobased materialen wordt afgedwongen. Dat is heel goed haalbaar.
‘Als agrarische sector wil je weten of er een markt gaat komen. Daar zijn langjarige strategieën en budgetten voor nodig.’
Is er ook regelgeving die knelt?
‘In bepaalde gevallen zeker. Zo wordt de opslag van CO2 in een houten huis heel slecht meegenomen in de levenscyclusanalyse, terwijl de opslag juist groot is. Er wordt echter van uitgegaan dat hout binnen 100 jaar vergaan is. Het is een regel voor het CO2-probleem dat opgelost moet worden. Aan een dergelijke rekensystematiek zitten haken en ogen, daarin kunnen nog stappen worden gezet.
‘Het EU-doel is 100 procent circulair in 2050, maar wat dat betekent weet niemand. Ik weet wel dat er andere landen zijn die verder zijn dan Nederland. Het is gek dat Nederland als landbouwland en als innovatief land hierin vooralsnog achterblijft.’